Je wilt meer verantwoordelijkheid nemen in het project en besluit dit met Karen te bespreken. Tijdens het gesprek breng je zorgvuldig onder woorden wat je graag wilt, maar zij reageert: “Nu kan ik er geen tijd voor vrijmaken. Laten we er later nog eens over spreken.”

Teleurgesteld denk je: “Ze had ja moeten zeggen.”
Pas later besef je dat je verzoek misschien meer als een eis klonk dan als een uitnodiging. Door zelfempathie toe te passen herken je je behoefte aan erkenning en zie je ook de mogelijke druk die Karen voelde.